Rozemarijn

Eind februari kreeg ik het verzoek voor dit stukje. Het weer was niet echt geschikt om inspiratie op te doen, maar ik toog toch naar de tuin. Ik was er de hele winter niet geweest en zag dat er toch flink gewerkt was, maar het leek vooral mannenwerk. Er was gesnoeid en er waren vooral voorbereidingen gedaan voor de nieuwe paden. In de Wildeplantentuin was het maar een trieste boel. Er waren weer wat jongeren -vermoed ik tenminste-, die zich verveeld hadden, want er lagen weer diverse vernielde pannen links en rechts in de perken en ik vond een informatiebord halverwege een pad. Ik zou mijn inspiratie dan maar opdoen in Spanje waar ik nog een weekje naar toe zou gaan, en dat is min of meer gelukt, want daar leek wel het lente.

De amandelboomgaarden stonden in volle bloei, of het echt lente was. Er is nl. een soort amandelboom die ’s winters bloeit, prachtig met het grijs van de olijfbomen. Maar ik was het meest onder de indruk van de rozemarijn gewoon langs de kant van de weg, tegen de rotsen, zelfs tussen de stenen van een brug.

In onze kruidencirkel staat een zielig struikje dat we vorig jaar hebben gekocht omdat de oude struik de winter niet had overleefd, of dit jaar de de strenge vorst heeft overleefd kon ik nog niet zien, ik was dus benieuwd naar de bijzonderheden van dit heerlijk geurende kruid. De officiële naam is Rosmarinus officinalis. Dat betekent Dauw van de zee en groeit daarom in de kuststreek misschien het beste. Ook in koude streken overleeft de struik, maar niet in combinatie met te veel vocht, wat waarschijnlijk in onze tuin het probleem is. De plant met prachtige blauwe bloemen geurt heerlijk.

Gebruik

Ik las ergens dat men vroeger, toen er nog geen deodorant was, een struik bij de ingang van het huis plantte, zodat als men er langs liep, de geur in de kleding bleef hangen. Men roosterde vlees boven een vuurtje van oude rozemarijnstruiken, waardoor het een bijzonder aroma kreeg. Het is ook lekker in soepen en sauzen, goed voor de spijsvertering en helpt ook tegen lage bloeddruk. Rozemarijnspiritus op de huid gewreven helpt tegen spierpijn en zenuwpijnen. Men gebruikt het nog in oliën en parfums. Je moet het echter niet teveel gebruiken en zwangere vrouwen al helemaal niet, het werkt samentrekkend en zou de baarmoeder te sterk stimuleren. Ik vraag me af of het dan misschien ook tegen rimpels werkt? Met Tijm en Salie is het een van de zonnekruiden. Kook van deze 3 kruiden ieder 10 gram een kwartier in een halve liter water, zeef en drink voor het slapen gaan een kopje met wat citroen en honing. Bij een verkoudheid zou dit de nachtrust bevorderen.

Tot slot nog een recept voor de rokershoest en ik las dat zelfs een nicotineverslaving zou kunnen overgaan! Neem een lepel fijngehakte rozemarijn, giet daarover twee koppen witte wijn, bedek het glas en laat het mengsel 48 uur trekken, zeef en drink het met kleine teugjes op. Men waarschuwt er wel bij dat je, als de verslaving over is, je er een grote voorliefde voor witte wijn aan kan overhouden. Maar daar zal dan ook wel weer een kruidje voor zijn. Dat zoek ik dan voor een volgend stukje weer op, mochten er klachten komen.

Leen Verhoeven, maart 2010