Alweer bijna het jaar om, een vreemd jaar, al maakte de veel genoemde Corona voor de wilde Planten tuin niet zoveel verschil.
Met weinig vrijwilligers was afstand houden ook niet moeilijk, we hadden meer last van de droogte, en met ons veel planten, alleen leken de door ons ongewenste planten er geen last van te hebben.
Helaas, de in November 2019 geplante Chataignier (Tamme Kastanje) van de Franse dansgroep, Chants et danses du Berry, leek het loodje te leggen.
Hij was officieel, en zelfs met door de dansers meegebracht zand, toespraken en een lied geplant in de Wilde Plantentuin.
In de nieuwsbrief van December 2019, (waar de boom Marronnier wordt genoemd, maar dat is een Wilde Kastanje) lees ik, dat ik voor zijn groei en bloei zou zorgdragen.
Iemand merkte in Juli op dat de boom er maar zielig bijstond, alsof het al herfst was, Oei !
Mea culpa, mea culpa, helaas had het door mij, regelmatig haastig aangedragen water niet veel effect, de omringende ruwage tierde er wel weliger van.
Het is bekend dat het toespreken van bomen en planten de groei zou bevorderen, en een beetje Frans ben ik wel machtig, dus bonjour, comment ça va maintenant ? en zelfs je t’aime lukt me nog wel, al zal dat laatste van een bijna 80-jarige tegen een jonge boom niet veel effect hebben.
In een poging hem te redden zijn we nu begonnen met het verwijderen van alle planten, (voornamelijk Lupines met enorme wortels) die hem omringen, waardoor hij misschien minder kans had om aan te slaan, en vervangen deze door de welriekende Marjolein, welke zich door de hele tuin heeft verspreid en minder diep wortelt.
En lees ik in een mooi boekje, “Koken voor de liefde”, van Max Roche, enkele goede eigenschappen van dit kruid.
De echte Marjolein, (Origanum majorana) afkomstig uit het Middellandse zeegebied, is ook bekend als Oregano, Majoraan of Worstkruid, omdat het voornamelijk wordt gebruikt bij de bereiding van worst, maar het past ook prima in andere gerechten.
De Grieken gebruikte het samen met peterselie tegen een kater.
Volgens de mythologie is de geur ontstaan uit de zoete adem van Aphrodite.
Bruidsparen in Rome werden gekroond met een krans van Marjolein, wat geluk zou brengen.
Het kruid werd ook gebruikt om Liefdesdranken van te bereiden, het proberen waard misschien ?
Ene John Gérard beschreef in zijn 16de-eeuwse kruidenboek de Marjolein als “De plant die verschaft een zucht van verlichting” !
Dus wie weet zal de Chataignier, omringd door een krans van Marjolein zich beter thuis voelen in onze Kempische bodem en het alsnog redden.
En dan slaak ik “un soupir de soulagement!”
Leen Verhoeven, december 2020
